MARIOLA HERMIDA

LEVÁNTASE POLA MAÑÁ

levántase pola mañá

coas bágoas derramándose

enriba da camisa

e afúndese no rastro

que deixan as palabras

feridas

a princesa non oe outras voces

non escoita consellos

non atende a razóns

porque xa non pode

quere sentir o seu mundo

agochado tras os ombreiros

un mundo a cabalo

entre a realidade e a ficción

quere estoupar de novo

nun campo de ortigas

e tolear de febre e enchouparse

de súor amargo e botarlle se cabe

máis sal ás feridas

porque si, porque quere

porque xa non será máis princesa

nin dona so seu corpo

nin dona da súa mente

nin sequera mai dos seus fillos