MEDOS ROMERO

NADA NOS PERTENCE. ABANDONAMOS

Nada nos pertence. Abandonamos

a profundidade das horas, o alcance de toda a rendondez

e as súas beiradas. Una chaira gris e cincenta segue a ser

o territorio e a súa estirpe. Sobre

terra firme inzou a maleza

da quietude, aquí, no oco deste

corazón asolagado de silencio.

Ollamos a vertixe brutal, o seu último latexo,

o cráter e a súa boca inmensa desafiando o ceo

e o horizonte. Toda tarefa ha de ser inútil.

Orfos da casa matriz e primixenia, sen remedio

admitimos o despece da cova, con todo o seu letal

derrubamento.