"Meu lugar non o sabía"

Hai unha artesa esquecida

nun recanto da cociña,

porque faltaron as mans

que amasaban a fariña.

Meu lugar non o sabía!

No curral está un forno

que xa non fai pan cocido.

Ó seu carón queda o carro,

que lle faltan as ladrañas

e ten o baldón partido.

Meu lugar non o sabía!

No paso da escaleira

non se senta nosa nai

cando chega da ribeira

como antes o facía,

cando chegaba cansada,

cando chegaba desfeita.

Meu lugar non o sabía!

Volvín subir ó penedo,

volvín ó meu pai chamar.

Só me respondeu o eco

da soidade do lugar.

Meu lugar non o sabía!

Hoxe as mozas da parroquia

non levan ganado ó prado,

facendo que sexa monte

o que antes era prado.

Meu lugar non o sabía!

Nas adegas non hai cubas

porque non se fai vendima.

Secaron aquelas cepas

da variedade mencia.

Meu lugar non o sabía!

En adegas da ribeira

o bullo non se destila.

Xa non se fai augardente

como antes se facía.

Meu lugar non o sabía!

Chegou outra primavera,

a roseira está florida,

e as novas bolboretas 

van de rosiña en rosiña.

Meu lugar non o sabía!

Volvín falar coas lembranzas,

fantasmas do meu lugar,

empregando a linguaxe

que se entende sen falar.

Meu lugar non o sabía!

Non hai lume na lareira,

non hai sartén no trespés,

nin pote na gramalleira.

Meu lugar non o sabía!

Non hai banco na cociña

onde sentarse os avós

pra contar contos ós netos

e ós fillos dos vecinos.

Meu lugar non o sabía!

Meu lugar levaba morto

moitos anos, máis que días!

Meu lugar non o sabía!

Páxina 64