Por que todos te ven como a rara como a rebelde como a que non encaixa?

Por qué queren que sexas igoal

que sigas a norma,

a que dictan os amos

convertidas en vellos credos,

cando ti, solitaria bucaneira

nun navío, e a contracorrente,

sen pabillón nen bandeira

surcas océanos de conciencias?

Será que lles das medo?

Medo por atreverte a ser pioneira

a desafiar recoñecementos,

rexeitar compracencias

sen importar adulacións

nen descréditos.

Medo por negarte a ser fagocitada

nun sistema de lei,

orden, obediencia,

grupal, supremacista,

excluínte;

populismo que afoga a dialéctica

Medo ao teu brutal, valente atrevimento

levantando puños

contundentes

trazando remuiños de argumentos

Inoculando

o conflicto permanente

Medo a reproducción do teu xenoma

inzando no rabaño

a controversia,

antídoto contra hábiles imposturas

con irreductible e

sutil contundencia

Medo, moito medo por saberte necesaria

sen importar a cor da que proveñas

implacable guiadora de insurxencias

Medo de ti, ovella negra.

Páxina 34