VELAÍ a diferenza:

se saes correndo espida polas corredoiras,

berrando -como se che fose a vida niso-

a única verdade

     -que a poesía é o monte comunal deste século-

non se che bota enriba o aparello do Estado,

nin che fenden a testa

a golpe de porras

forradas de coiro con selo de calidade,

nin falan de ti ó día seguinte

os manuais de instruccións do sistema,

nas columnas reservadas para radicais e terroristas

a figueira non esperta sobresaltada

como o faría unha cidade

a nosa análise filosófica do mundo

non varía na súa esencia

     -tampouco as consecuencias

     do erróneo peralte das curvas

     nas que nos morreu tanta mocidade.

O rural éche así

     (o paraíso da loita de clases)

Páxina 30 Recensión 3