RÉMORAS

1.

Baixo a terra, o imperceptible da vida deixa emocións de loita e mamuts

ósos que espertan para brincar entre o lique e as papoulas

Cunetas que arroupan chíos de xente

Hai ás abrigando o candor de bocas en fume despois dunha queima nocturna

Hai verde nun horizonte  que amencerá co fresquío ignoto

de corpos en descomposición

Inhala

O monte pestanexa e tódolos corvos erguen o voo

O alarido dun lobo chama por eles

A noite  é un proverbio que se anuncia amodo

acubilla voces  que laceran o ventre enramando hedras entre as gretas da pel

A noite, coñece os segredos que enturban a derradeira hora de tódolos tactos

No foco das luces

a carreteira acolle o cadáver de xinetas que fuxían da voraz fame  de crías que non pariron

Baixo esta choiva,

o porvir e a memoria agardan por nós

2.

Na fronte, o sinal do sangue ten forma de pai

Un luar que perece coa tintura do cabelo

Páxina 16