NO BAMBÁN

 

Ollei a primeira luz

na aldea máis fermosa

e esquecida do mundo

 

Na terra 

de longos invernos 

onde a chuvia 

sentaba dacotío 

con nós á mesa 

 

Ulía a ausencias 

a pequenos soños mancados 

a resignación

 

Con duas cordas equidistantes 

penduradas

da galla máis alta da maceira 

e un fumeiro de asento 

bambeaba eu

anceios de anduriña

 

Mírabame 

reflectida nos ollos de vidro 

sosegados das vacas

que alentaban 

rumiando paciencia

 

Mais de cando en vez 

saía da apatía

andando coma elas

os candieiros 

e corría polo monte arriba 

bruando

 

Gozando da sorte 

de poder rubir 

o curuto do mundo 

para dende alí pasear

a mirada pola contorna 

e relamber a Costa da Morte 

 

Berros de impotencia 

ecoaban 

alén da fronteira do destino 

mollando de tenrura necesaria 

a pel tantas veces arelada

 

Sentía o arrecendo do mar

tan preto de min 

que mesmo podía 

mollar as dedas nel 

 

Ouvía o bater das ondas

bicando con furia as rochas 

para escribir nelas

os segredos dos naufraxios

 

Son neta, filla, irmá

e nai da diáspora

porén, as despedidas 

son unha constante adherida

as costuras do meu eu

 

O mesmo cos reencontros 

representan

ese intre sublime

nos que só unha aperta 

o sanda todo

 

Teño no faiado 

principios filosóficos 

nunha maleta sempre lista

coma un kit de emerxencia

por si algún día preciso

saír a fume de carozo

 

Nela arquivo palabras 

que vou apañando 

nas lembranzas 

 

Esas que enchían 

de cativa a miña boca 

e que tamén 

colleron outros vieiros 

 

Foron morrendo

coa alma dos que levan

a enciclopedia viva 

da nosa lingua 

canda eles na mortalla

 

E atesouro

as verbas que volven a mín 

coma flashbacks

dándome solaz para seguir

 

Apaño entre o pilro 

a esencia do meu pobo

mentres debullo

o millo das nostalxias

 

Gardo os cañotos 

para ter acesa sempre

a lareira dos soños 

da xente que quero

 

E deixo a porta do eído aberta 

para que dende lonxe 

poidan sentir a súa calor 

e ver a claridade 

as persoas doentes.

 

Páxina 14